дыхт dycht
назоўнік
мужчынскі
адзіночны
дыхт -ту
1: Гл. чос
даць дыхту (чосу) каму-небудзь
– Скардзіцца на вас будзем. А табе, Ганчаронак, я дам дыхту. Я цябе неяк так прыму ў кулакі, так з морды мяса... (У.Караткевіч)
У бойку ўлез Алесь i, на агульнае здзiўленне, даў Аўтуху такога дыхту, што той нават кiнуўся ўцякаць. (У.Караткевіч)
2: Гл. дыхта
Cынонімы
1: чос; 2: дыхта; дыкта
Нарматыўны правапіс/адпаведнік
дыхт
Расейская
1: трёпка; 2: фанера